Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Η παλέτα της ψυχής





Κλείσε τα μάτια σου και δες την παλέτα της ψυχής σου ..... μου είπε ένας καρδιακός μου φίλος όταν ένιωσε το γκρίζο που βγάζω τούτο τον καιρό απο μέσα μου....και συνέχησε... Άσε τα χρώματα να σου δείξουν το ουράνιο τόξο που κρύβεις μέσα στον καμβά της ψυχής σου... Καμβάς θαρρώ πως είναι το χαρτί ,η φαντασία είναι η παλέτα με χρώματα απο λέξεις και η πένα το πινέλο.....
Πόσοι απο εμας θα θέλαν να έχουν την ικανότητα να ζωγραφίζουν σ'ένα τέτοιο καμβά; Με την παρότρυνση των λόγων του φίλου μου λοιπόν, απόψε θα προσπαθήσω να ζωντανέψω τον γκρίζο καμβά της ψυχής μου ... Παίρνω την παλέτα των χρωμάτων που καθρεφτίζονται σε μια άκρη της ψυχής μου να τα ζωντανέψω απ'την αρχή να δώσω πάλι χρώμα στην ζωή μου που φαντάζει γκρίζα... Ολα μοιάζουν να είναι ίδια... Αρχίζω λοιπόν η παλέτα των χρωμάτων χορεύει και αφήνει πίσω της ζωγραφισμένες τις αναμνήσεις, ενώ χαρούμενες πινελιές ξεπιδούν απο μέσα της, και ξυπνά την φαντασία που έχει φτάσει στο αποκορύφωμα και παρουσιάζεται στον καμβά,σαν να είναι ζωντανή οπτασία. Η παλέτα χορεύει τρελά τα χρώματα ακολουθούν, αστέρια είναι η κάθε πινελιά λαμπιρίζουν και γελούν, χρωματίζοντας την κάθε γωνιά μέσα στο μυαλό σαν νέα ζωή να ξεπηδά, σαν ... 'Ονειρο φανταστικό,αγάπη γεννιέται ξαφνικά και αφήνεται στο Δημιουργό, συνθέτει νότες απαλές και ξεπροβάλλει με ζωντάνια λές και είναι αληθινό...... Χρωματισμένο, φωτεινό άχ πόση ομορφιά ......ταξίδι μπλέ στα γαλανά νερά, κόκκινο σαν αίμα που κυλά σαν κόκκινα χείλη που όπου ακουμπούν αφήνουν την πνοή του Απρίλη σαν κόκκινο τριαντάφυλλο που μοσχοβολά... Λευκό σαν περιστέρι που πετά... Σαν ροδοπέταλα το ρόζ το ντροπαλό διστακτικά να ξεπηδά, στο μόβ του αγριολούλουδου την μεθυσμένη ομορφιά, το κίτρινο να ξεπροβάλλει απο τις τουλίπες, άχ!!πόση ομορφιά! το χρώμα το πορτοκαλί του ήλιου που στέλνει τις ηλιαχτίδες του στην γή! λές και χάρισε το φεγγάρι το χρώμα του το γκρί. Τα πράσινα απέραντα λιβάδια σαν φύλλα, των λουλουδιών πετράδια, το πράσινο χρώμα της ζωής! Πόσα χρώματα υπάρχουν ακόμη χαρούμενα και φωτεινά μα ...ίσως και κάποια λυπημένα μα κι' αυτά συνθέτουν μια ομορφιά! Κάποια λουλούδια δακρυσμένα σαν νούφαρα πανέμορφα υγρά.. . Μα το πέπλο της φαντασίας τα τυλίγει όλα μαζί ....ταιριάζουν σαν κλαδιά απο δέντρο με μπουμπούκια που ξεπηδάνε ζωηρά, η φαντασία δεν τελειώνει στον καμβά , τα χρώματα είναι τόσα πολλά.... Ανοίξτε λοιπόν και εσείς την παλέτα της ψυχής σας και ζωγραφίστε τον κόσμο που ονειρεύεστε!! Ακόμη κι'αν αυτός ο κόσμος κρύβει μόνο το γκρί. Θα είναι ο δικός σας κόσμος.....
Σ' ευχαριστώ καλό μου φιλαράκι.....

8 σχόλια:

Γιάννης Παππάς είπε...

Η παλέτα με τα χρώματα ..
ζωγράφισε την άνοιξη και κρέμασε την στην πλευρά της καρδιάς
να τη βλέπεις

καλή σου νύχτα

evelina είπε...

Θυμήθηκα κάτι που έγραψε ο Καζαντζάκης...έχεις τα πινέλα ,έχεις και τα χρώματα,ζωγράφισε τον παράδεισο και μπές μέσα...καλή σου μέρα

ΕΛΕΝΑ είπε...

Ενα όμρφο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι, γεμάτο μόνο με χαρούμενα χρώματα!

mar9659 είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ Γιάννη μου. Σου εύχομαι με την σειρά μου πάντα άνοιξη νάχεις στην καρδιά σου. Να περνάς όμορφα !!

Άστρια είπε...

Πολύ όμορφα τα χρώματα και η
ζωγραφιά της ψυχής σου mar.

Σου αντιγράφω από μία ανάρτησή μου για το βιβλίο το χρώμα του φεγγαριού της Αλκυόνης Παπαδάκη, που είμαι σίγουρη ότι το έχεις διαβάσει, γιατί είναι ταιριαστό στην ευαίσθητη ανάρτησή σου:)

" Ήτανε κείνο το δέντρο στα σύννορα του καπνοχώραφου, η κερασιά. Ήτανε κι ένα αστέρι που τρεμόσβηνε στο ματοτσίνορο τ' ουρανού. Μια ξάστερη νύχτα του Μάρτη, η κερασιά ένιωσε φόβο. Άπλωσε τα κλαδιά της στον ουρανό κι αναστέναξε βαθιά. Τ' αστέρι την κοίταξε στα μάτια και της χαμογέλασε"
......................................................
"- Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγγαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλέ.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τί χρώμα έχει η χαρά;
- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
Τ' αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
- Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε τo αστέρι…
Κοίταξε μακριά στο κενό. Και δάκρυσε . "

Μια καλημέρα με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου σου στέλνω, ανάμεσα από το σημερινό γκρίζο του ουρανού της Αθήνας:)))

mar9659 είπε...

Εβελινάκι μου καλώς ήλθες!!!Από τα ποιό όμορφα αποφθέγμετα του Καζαντζάκη ...κάποτε πίστεψέ με την χρησιμοποιούσα συχνά..Ευχαριστώ που μου την θύμισες καλή μου.Βέβαια δεν ξέρω πόσο χρόνο θα με πάρει να φτιάξω τον παράδεισό μου,όμως κάτι θα καταφέρω....Να περνάς όμορφα... Νάχεις μια όμορφη Κυριακή!!

mar9659 είπε...

Ευχαριστώ καλή μου Έλενα και ανταποδίδω με την σειρά μου ...Ολη σου η ζωή να είναι μια πανδαισία χρωμάτων...εκτός απο πανδαισία εδεσμάτων που μόνο εσύ ξέρεις να μας προσφέρεις.

mar9659 είπε...

Σ'ευχαριστώ απο τα βάθη της ψυχής μου καλή μου Αστρια. Είναι μεγαλη μου τιμή άτομα σαν εσένα να αφήνουν σχόλια και να αφουγκράζονται τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής μου.... σ'ευχαριστώ ακόμη για το όμορφο απόσπασμα της ανάρτησής σου απο" το χρώμα του φεγγαριού"της αγαπημένης μου συγγραφέα Αλ.Παπαδάκης,που ασφαλώς και διάβασα ... Μου γλύκανες την ζωή σαν ένα ουράνιο τόξο,να το ρίχνουμε πάνω μας και να μας ζεσταίνει τούτες τις κρύες και βροχερές μέρες όπως η σημερινή καλή μου. Νάχεις μια όμορφη Κυριακή φιλί ζεστό!! Υ.Γ.(Σου συνιστώ να διαβάσεις αν δεν το διάβασες ήδη,το τελευταίο βιβλίο της: Αν ήταν όλα.... αλλιώς.)